เรื่องเล่าจากในวัง- อ่านแล้วอ่านอีกก็ยังไม่ เบื่อ

เรื่องเล่าจากในวัง- อ่านแล้วอ่านอีกก็ยังไม่เบื่อ
**********************************

ผมมี เรื่องที่จะเล่าให้ฟังอยู่เหตุการณ์หนึ่งซึ่งเป็นเรื่องจริงเหตุการณ์เกิดที่ จังหวัดตาก
เมื่อพระเทพทรงเสด็จไปเยี่ยมราษฏรตามที่ ต่างๆ
และได้ทรงเสด็จไปเยี่ยมประชาชนในตลาด สด
และถามความเป็นอยู่กับบรรดาแม่ค้าในตลาด แต่ก็มาถึง แม่ค้าปลา
ซึ่งพระองค์ทรงตรัสถามว่า 'ปลาพวกนี้ขายอย่างไงจ๊ะ'
แม่ค้าตอบ ว่า 'ที่สวรรคตแล้ว กิโลละ 40 บาท
และที่เสด็จไปเสด็จมากิโลละ 80 บาทจ๊ะ'
เหตุการณ์นี้ ทำให้ข้าราชบริพารที่ตาม เสด็จหัวเราะกันทุกคน

-------------------------------------- -

เช้าวันหนึ่ง เวลาประมาณ 7 โมง เช้า
นางสนองพระโอษฐ์ของฟ้าหญิงองค์เล็ก ได้รับ โทรศัพท์เป็นเสียงผู้ชาย
ขอพูดสายกับฟ้า หญิง
ทางนางสนองพระโอษฐ์ ก็สอบถามว่าใครจะพูดสาย ด้วย
ก็มีเสียงตอบกลับมาว่า คนที่ แบงค์
นางสนองพระโอฐก็ งง...งง ว่าคนที่แบงค์ทำไมโทรมา แต่เช้า
แบงค์ก็ยังไม่เปิดนี่หว่า
แต่พอฟ้าหญิงรับโทรศัพท์แล้วถึงได้รู้ว่า คนที่แบงค์ น่ะ
ก็ที่แบงค์จริงๆนะ ไม่เชื่อเปิดกระเป๋า ตังค์
แล้วหยิบแบงค์มาดูสิ ............ ขนลุกเลย ทรง ตรัสกับในหลวงท่านอยู่นั่นเอง

--------------------------------- ---

อีกครั้งหนึ่งที่ภาคอีสาน
เมื่อเสด็จขึ้นไปทรงเยี่ยมบนบ้านของราษฎรผู้หนึ่ง
ที่ คณะผู้ตามเสด็จทั้งหลายออกแปลกใจในการกราบบังคมทูล
ที่ คล่องแคล่วและใช้ราชาศัพท์ได้อย่างน่าฉงน
เมื่อในหลวง มีพระราชปฏิสันถารถึงการใช้ราชาศัพท์ได้ดีนี้ จึงมีคำกราบทูล ว่า
'ข้าพระพุทธเจ้าเป็นโต้โผลิเกเก่าบัดนี้มีอายุมาก จึงเลิกรามาทำนาทำสวนพระพุทธเจ้า..'
มาถึงตอนสำคัญที่ ทรงพบนกในกรงที่เลี้ยงไว้ที่ชานเรือน
ก็ทรงตรัสถามว่า เป็นนกอะไรและมีกี่ตัว..
พ่อลิเกเก่ากราบบังคมทูล ว่า
มีทั้งหมดสามตัว พระมเหสีมันบินหนี ไป
ทิ้งพระโอรสไว้สองตัว ตัวหนึ่งที่ยังเล็ก ตรัส อ้อแอ้อยู่เลย
และทิ้งให้พระบิดาเลี้ยงดูแต่ผู้ เดียว'
เรื่องนี้
ดร.สุเมธ เล่าว่าเป็นที่ต้องสะกดกลั้นหัวเราะกันทั้งคณะไม่ยกเว้นแม้ ในหลวง

-------------------------------------

เมื่อครั้งท่านพระชนม์มายุ 72 พรรษา มีการผลิต เหรียญที่ระลึกออกมาหลายรุ่น

เจ้าของกิจการนาฬิกา ยี่ห้อหนึ่งได้ยื่นเรื่องขออนุญาตนำพระบรมฉายาลักษณ์ของท่านมาประดับที่หน้าปัด นาฬิกาเป็นรุ่นพิเศษ
ท่านทราบเรื่องแล้วตรัสกับเจ้า หน้าที่ว่า 'ไปบอกเค้านะเราไม่ใช่มิกกี้ เมาส์'

--------------------------------------

เรื่องการใช้ราชาศัพท์กับในหลวง
ดูจะเป็น เรื่องใหญ่ที่ใครต่อใครเกร็งกันทั้งแผ่นดิน
และไม่เว้น แม้กระทั่งข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ที่ได้เข้าเฝ้าทูลละอองธุลีพระบาทถวาย รายงาน
ครั้งหนึ่งเมื่อหลายปีก่อนมีข้าราชการระดับสูง ผู้หนึ่งกราบบังคมทูลรายงาน
ว่า 'ขอเดชะ ฝ่าละอองธุลีพระบาท ปกเกล้าปกกระหม่อม
ข้าพระพุทธเจ้าพลตรีภูมิพลอดุลยเดช ขอพระราชทานพระบรมราชานุ ญาต
กราบบังคมทูลรายงาน ฯลฯ'
เมื่อสิ้นคำกราบบังคมทูลชื่อในหลวงทรงแย้มพระสรวล
อย่างมีพระอารมณ์ดีและไม่ถือสาว่า
'เออ ดี เรา ชื่อเดียวกัน...'
ข่าวว่าวันนั้นผู้เข้าเฝ้าต้องซ่อน หัวเราะขำขันกันทั้งศาลาดุสิดาลัย
เพราะผู้รายงาน ตื่นเต้นจนจำชื่อตนเองไม่ได้

--------------------------------- --

มีอยู่ครั้งหนึ่งทรงเสด็จไปพระราชทานปริญญาบัตรให้กับ นักศึกษาของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
ในระหว่างที่ทรง เปลี่ยนในครุย ทรงโปรดสูบมวนพระโอสถ แต่ว่าทรงหาที่จุดไม่ได้
ทางอธิการบดีซึ่งเฝ้าอยู่ก็จุดไฟให้พร้อมทูลว่า ' ถวายพระเพลิงพระเจ้าข้า'
ในหลวงทรงชะงัก ก่อนจะแย้ม สรวลน้อยๆ กับอธิการบดีว่า
'เรายังไม่ตายถวายพระเพลิง ไม่ได้หรอก'

------------------------------------

เคยมีเรื่องเล่าให้ฟังว่า ในหลวงเสด็จไปในถิ่นทุรกันดารเพื่อเยี่ยม เยียนราษฎร
อยู่ครั้งหนึ่งพระองค์ท่านทรงแจกพระเครื่อง ให้กับราษฎรจนหมดแล้ว
แต่ราษฎรผู้หนึ่งกราบบังคมทูลขอ รับพระราชทานพระเครื่องว่า
'ขอเดชะ ขอพระหนึ่ง องค์'
ในหลวงทรงตรัสว่า 'ขอเดชะ พระหมดแล้ว '

----------------------------------- -

วันหนึ่งพระองค์ท่านเสด็จเยี่ยมเยียนพสกนิกรของท่านตาม ปกติที่ต่างจังหวัด
ก็มีชาวบ้านมาต้อนรับในหลวงมาก มาย
พระองค์ท่านเสด็จพระราชดำเนินมาตามลาดพระ บาท
ที่แถวหน้าก็มีหญิงชราแก่คนหนึ่งได้ก้มลงกราบแทบ พระบาท
แล้วก็เอามือของแกมาจับพระหัตถ์ของในหลวง แล้ว ก็พูดว่า
'ยายดีใจเหลือเกินที่ได้เจอ ในหลวง'
แล้วก็พูดว่า ยายอย่างโน้น ยายอย่างนี้ อีก ตั้งมากมาย
แต่ในหลวงก็ทรงเฉยๆ มิได้ตรัสรับสั่งตอบว่า กระไร
แต่พวกข้าราชบริพารก็มองหน้ากันใหญ่ กลัวว่า พระองค์จะทรงพอพระราชหฤหัย หรือไม่
แต่พอพวกเราได้ยิน พระองค์รับสั่งตอบว่ากับหญิงชราคนนั้น
ทำให้เราถึงกับ กลั้นหัวเราะไว้ไม่ไหว เพราะพระองค์ทรงตรัสว่า
'เรียก ว่ายายได้อย่างไร อายุอ่อนกว่าแม่ฉันตั้งเยอะ
ต้อง เรียกน้าซิถึงจะถูก'

-------------------------------------- -

ครั้งหนึ่งหลายๆ ปีมาแล้ว
พระ เจ้าอยู่หัวทรงประชวรนิดหน่อยเกี่ยวกับพระฉวีมีพระอาการคัน
มีหมอโรคผิวหนังคณะหนึ่งไปเข้าเฝ้าฯ เพื่อถวายการ รักษา

คุณหมอเป็นผู้เชี่ยวชาญทางโรคผิวหนังแต่ไม่ ได้เชี่ยวชาญทางราชาศัพท์
ก็กราบบังคมทูล ว่า 'เอ้อ - ทรง... อ้า-ทรงพระคันมานานแล้วหรือยังพะยะ ค่ะ
อ้า-ทรงพระคันมานานแล้วหรือยังพะยะ ค่ะ'
พระเจ้าอยู่หัวก็ทรงพระสรวล ตรัส ว่า 'ฉันไม่ใช่ผู้หญิงนี่จะท้องได้ยัง ไง'
แล้วคงจะทรงพระกรุณาว่า หมอคงจะไม่รู้ราชาศัพท์ทาง ด้านอวัยวะร่างกายจริงๆ
ก็พระราชทานพระบรมราชานุญาต ว่า เอ้า พูดภาษาอังกฤษกันเถอะ
เป็นอันว่าก็กราบบังคม ทูลซักพระอาการกันเป็นภาษาอังกฤษไป

---------------------------- --

เรื่องนี้รุ่นพี่ที่จุฬาฯเล่าให้ฟังว่า
มีอยู่ปีนึงที่ในหลวงทรงเสด็จพระราชทานปริญญา บัตร
อธิการบดีอ่านรายชื่อบัณฑิตแล้วบังเอิญว่า มีเหตุ ขัดข้องบางประการ
ทำให้อ่านขาดตอน ก็ต้องรีบหาว่าอ่าน รายชื่อไปถึงไหนแล้ว
ปรากฏว่าในหลวงท่านทรงจำได้ ท่าน เลยตรัสกับอธิการไปว่า
'เมื่อกี้นี้ (ชื่อ....) เค้า รับไปแล้ว'
และมีอีกปีนึงขณะที่พระราชทานปริญญาบัตร อยู่ดีๆ ไฟดับไปชั่วขณะ...
ทำให้บัณฑิตคนหนึ่งพลาด โอกาสครั้งสำคัญในการถ่ายรูป
พอในหลวงทรงพระราชทาน ปริญญาบัตรเรียบร้อยแล้ว
ก่อนที่จะให้พระบรม ราโชวาท
ท่านทรงให้อธิการบดีเรียกบัณฑิตคนนั้นมารับพระ ราชทานอีกครั้ง
เพื่อจะได้มีรูปไว้เป็นที่ระลึก ตื้นตันกันถ้วนทั่วทั้งหอประชุม
ขอจงทรงพระเจริญยิ่ง ยืนนาน

** **

ถ้ารักพระองค์ท่าน ก็ฝากบอกไป เรื่อยๆ